Αυτό είναι ένα άρθρο γνωμοδότησης από τον Buck O Perley, μηχανικό λογισμικού στην Unchained Capital που βοηθά στη δημιουργία χρηματοοικονομικών υπηρεσιών εγγενών bitcoin.
Αυτό είναι μέρος ενός από τα δύο. τμήμα άρθρων που περιγράφει την κρυπτοδιακυβέρνηση και τους κινδύνους της φατρίας.
Πρόλογος
Αρχικά έγραψα αυτήν την ανάρτηση στα τέλη του 2017, αφού οι «Μεγάλοι Αποκλεισμοί» είχαν ξεκινήσει για να ξεκινήσουν τη δουλειά τους. δική σας αλυσίδα με ενεργοποίηση Bitcoin Cash και Segwit, αλλά πριν οτιδήποτε είχε διευθετηθεί με το SegWit2x.
Ενώ οι συζητήσεις γύρω από τα τεχνικά πλεονεκτήματα και τους κινδύνους των διαφόρων οδών προς τα εμπρός ήταν από μόνες τους ενδιαφέρουσες, ανακάλυψα ότι υπήρχε μια άλλη πτυχή της συζήτησης που δεν είχε διερευνηθεί και κατά τη γνώμη μου πολύ πιο συνεπακόλουθη: Πώς τα ανθρώπινα όντα παίρνουν αποφάσεις διατηρώντας παράλληλα την ελευθερία και ελαχιστοποιώντας το κόστος των λανθασμένων αποφάσεων.
Ο αυταρχισμός έχει μια παγκόσμια απήχηση. Είναι εύκολο και άνετο να σε φροντίζουν, να εμπιστεύονται την εξουσία. Η ελευθερία είναι επικίνδυνη. Χρειάζεται δουλειά. Χρειάζεται και ταπεινοφροσύνη. Υπάρχει εγγενής ύβρις στο να γνωρίζετε ότι έχετε δίκιο και να στοχεύετε σε ένα σύστημα που θα σας διευκολύνει όσο το δυνατόν πιο εύκολα. Είναι πολύ πιο δύσκολο να πιστέψεις ότι έχεις δίκιο, αλλά να καταλάβεις ότι μπορεί να μην έχεις δίκιο και να ζεις σε ένα σύστημα με ανθρώπους με τους οποίους μπορεί να διαφωνείς.
Αυτό είναι το πρόβλημα της διακυβέρνησης. Αυτό ήταν το πρόβλημα στην καρδιά του The Blocksize War και είναι ένα πρόβλημα με το οποίο συνεχίζουμε να παλεύουμε, είτε μιλώντας για το Ενεργοποίηση Taproot ή ποια η επόμενη αναβάθμιση στο δίκτυο θα πρέπει να είναι. Επί του παρόντος, έρχονται στο φως στην κοινότητα Ethereum με ερωτήματα που εγείρονται σχετικά με τη λογοκρισία συναλλαγών και το λήψη αποφάσεων σχετικά με τη συγχώνευση.
Σύνδεσμος προς το ενσωματωμένο Tweet.
Δεν είναι ούτε αυτό νέο πρόβλημα και αυτό που έβρισκα περισσότερο από τις συζητήσεις εκείνη την εποχή, Μια απουσία που συνεχίζεται σήμερα, είναι μια εκτίμηση για τα μαθήματα εκείνων που είχαν περάσει χρόνια σκεπτόμενοι αυτά τα ίδια προβλήματα αιώνες πριν από εμάς.
Υπάρχει μια τάση που έχουν οι άνθρωποι για μεροληψία πρόσφατου. Πιστεύουμε ότι οι άνθρωποι του παρόντος γνωρίζουν καλύτερα. Είμαστε πιο προχωρημένοι. Έχουμε εξελιχθεί πέρα από τα προβλήματα και τους περιορισμούς των προγόνων μας.
Το γεγονός είναι ότι η ανθρώπινη φύση είναι σταθερή. Δεν αντιπροσωπεύει ένα πρόβλημα που πρέπει να λυθεί, αλλά μια πραγματικότητα που πρέπει πάντα να αντιμετωπίζεται, να αξιοποιείται, να αξιοποιείται και να περιορίζεται. Αυτές είναι οι ιδέες που ήθελα να εξερευνήσω.
A Tale of Two Genesis
Στις 4 Ιουλίου 1776, ο Thomas Jefferson έγραψε στη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας:
“Όταν στο Η πορεία των ανθρώπινων γεγονότων καθίσταται απαραίτητο για έναν λαό να διαλύσει τις πολιτικές ομάδες που τον έχουν συνδέσει με έναν άλλο και να αναλάβει μεταξύ των δυνάμεων της γης, τον ξεχωριστό και ίσο σταθμό στον οποίο οι Νόμοι της Φύσης και του Θεού της Φύσης τους δίνουν δικαίωμα. Ο αξιοπρεπής σεβασμός στις απόψεις της ανθρωπότητας απαιτεί να δηλώνουν τα αίτια που τους ωθούν στον χωρισμό.”
Αυτό που ξεκίνησε από αυτή τη δήλωση ήταν ένα από τα πιο ριζοσπαστικά πειράματα στη λαϊκή αυτοδιοίκηση στην ιστορία, και ένα που έχει αντέξει για περισσότερα από 200 χρόνια.
Σε σύγκριση, από το τέλος της Αμερικανικής Επανάστασης, η Γαλλία έχει υποστεί δύο δικές της επαναστάσεις και αυτή τη στιγμή βρίσκεται στην πέμπτη επανάληψη μιας δημοκρατίας. Στα βόρεια, μόλις ο Νόμος του Καναδά του 1982 η ικανότητα του Στέμματος και του βρετανικού κοινοβουλίου η ψήφιση νόμων για τον Καναδά τελείωσε τελικά. Αυτό δεν σημαίνει τίποτα για τη μάστιγα των φασιστικών και κομμουνιστικών καθεστώτων που πλήττουν τον κόσμο τον 20ο αιώνα ως περαιτέρω πειράματα σε σχήματα εναλλακτικής διακυβέρνησης.
Η Αμερικανική Επανάσταση ήταν από πολλές απόψεις η πρώτη, αν και ατελής, υλοποίηση των θεωριών του Διαφωτισμού, που συζητήθηκαν στην Ευρώπη για σχεδόν έναν αιώνα πριν, και των ιδεωδών του Λοκ για αυτοκυριαρχία, φυσικά δικαιώματα και ιδιωτική Η ιδιοκτησία.
Στις 3 Ιανουαρίου 2009, ο Satoshi Nakamoto έγραψε τι μπορεί τελικά να θεωρηθεί ως εξίσου μνημειώδες σημείο καμπής στην ιστορία της ανθρώπινης αυτοδιοίκησης.
Για όσους δεν είναι εξοικειωμένοι με τις εσωτερικές λειτουργίες του Bitcoin, τα παραπάνω είναι ένας κατακερματισμός του Genesis Block της αλυσίδας μπλοκ Bitcoin.
Όταν αποκωδικοποιείται, υπάρχουν πολλές συγκεκριμένες πληροφορίες για το Bitcoin ενσωματωμένες εδώ, αλλά αξίζει να σημειωθεί ένας τίτλος εφημερίδας από εκείνη την ημέρα, κωδικοποιημένος στο <ένα href="https://en.bitcoin.it/wiki/Coinbase"target="_blank">coinbase αυτού του πρώτου μπλοκ:
“The Times 03/Jan/20 09 Ο Καγκελάριος στα πρόθυρα του δεύτερου πακέτου διάσωσης για τις τράπεζες.”
Αυτή η έντονη αναφορά στη μεγαλύτερη οικονομική κατάρρευση σχεδόν ενός αιώνα (μαζί με τα υπόλοιπα δεδομένα στο Genesis Block), είναι μια μέρος οποιουδήποτε και όλων των πλήρων κόμβων που εκτελούνται στο δίκτυο Bitcoin. Αυτά τα δεδομένα θα συνεχίσουν να διαδίδονται από όλους τους συμμετέχοντες στο δίκτυο για όσο διάστημα ακόμη και ένα μόνο μηχάνημα συνεχίζει να τα χρησιμοποιεί (απόδειξη του μονιμότητα της αμετάβλητης αλυσίδας μπλοκ).
Η έναρξη του δικτύου Bitcoin έθεσε σε κίνηση ένα πρωτοφανές κίνημα καινοτομίας και δημιουργίας πλούτου, ένα γεγονός παρόμοιο με το λανσάρισμα του το Διαδίκτυο, η ίδρυση μιας νέας χώρας και οι ΗΠΑ που αφήνουν το χρυσό πρότυπο τυλιγμένο σε ένα. Σε διάστημα μιας δεκαετίας, το Bitcoin έγινε από ένα ανώτατο όριο αγοράς ενός σκληρού δίσκου στο γκαράζ κάποιου σε αξία εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων, δημιούργησε εκατοντάδες άλλα κρυπτονομίσματα και blockchains και γέννησε ένα νέο, παγκόσμιο, αποκεντρωμένο και μη κυβερνητικό οικονομία που αποτιμάται σε τρισεκατομμύρια.
Ενώ η εξόρυξη του Bitcoin Genesis Block μπορεί να μην ήταν η”πυροβολία που ακούστηκε σε όλο τον κόσμο”ότι ήταν η Αμερικανική Επανάσταση, η πρόκληση που τέθηκε από τον Nakamoto στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα δεν ήταν λιγότερο διφορούμενη. Από τη μία πλευρά, στην ίδρυση των Ηνωμένων Πολιτειών δεν έχετε απλώς την πρώτη σύγχρονη προσπάθεια αυτοδιακυβέρνησης, αλλά και την πρώτη προσπάθεια κωδικοποίησης της διακυβέρνησης και αντικατάστασης ενός μονάρχη με ένα σύστημα νόμων, (negative) δικαιώματα και περιορισμένη κυβέρνηση. Από την άλλη πλευρά, με τη δημιουργία του Bitcoin, έχετε την πρώτη προσπάθεια να γράψετε κυριολεκτικά ένα σύστημα κανόνων που διέπουν την ανθρώπινη αλληλεπίδραση σε κώδικα που εκτελείται σε μηχανές, δημιουργώντας το πρώτο αντικειμενικό σύστημα διακυβέρνησης που είχε δει ποτέ ο κόσμος. Με το δίκτυο Bitcoin, δεν χρειάζεται να μαντέψετε την πρόθεση του κώδικα ή να προσπαθήσετε να τον ερμηνεύσετε. Είτε τρέχει είτε όχι. Με την εκτέλεση του λογισμικού και τη συμμετοχή στο δίκτυο, συμφωνείτε με τους κανόνες του. Δεν σας αρέσουν οι κανόνες και είστε ελεύθεροι να φύγετε… ή ελεύθεροι να προσπαθήσετε να τους αλλάξετε εάν τεθούν σε εφαρμογή οι σωστοί μηχανισμοί.
Εάν τα χρήματα μεταφέρουμε και εκφράζουμε αξία μέσα σε μια κοινωνία, το Bitcoin κωδικοποίησε ένα αντικειμενικό σύνολο κανόνων που διέπει αυτήν την κοινωνία για πρώτη φορά.
Διακυβέρνηση! Σε τι είναι καλό;
Τα αναφέρω όλα αυτά επειδή το θέμα της διακυβέρνησης έχει γίνει μια δυναμική συζήτηση αλλά και μια πτυχή που δεν έχει διερευνηθεί στο οικοσύστημα κρυπτονομισμάτων και νομίζω ότι συγκρίνεται με παρόμοια συζήτηση από αιώνες νωρίτερα μεταξύ των αρχιτεκτόνων του Συντάγματος των ΗΠΑ.
Οι περισσότερες σύγχρονες συζητήσεις για αυτό το θέμα, τόσο εντός όσο και εκτός του κόσμου των κρυπτονομισμάτων, τείνουν να επικεντρώνονται στον τρόπο λήψης και εκτέλεσης μιας απόφασης πιο αποτελεσματικά. Ωστόσο, αυτό που συχνά παραβλέπεται είναι το πιο δύσκολο ερώτημα που θα μας επιτρέψει να δημιουργήσουμε ένα πραγματικά διαρκές, χωρίς αποκλεισμούς και παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα: σε μια κοινωνία με ποικιλία απόψεων και συμφερόντων, πώς προσδιορίζετε ποια είναι η «σωστή» απόφαση για εκτέλεση καταρχήν;
Σε πολλές από τις συζητήσεις για τη διακυβέρνηση, έχω παρατηρήσει πολλά χεράκια που κουνάνε για δικαιοσύνη, το 99% έναντι του 1%, τη «δημοκρατική» λήψη αποφάσεων, τι «η κοινότητα επιθυμίες και προστασία έναντι των «ειδικών συμφερόντων». Ερωτήσεις σχετικά με το εάν ο κώδικας είναι νόμος ή ποιο είναι το”αρχικό όραμα”του Nakamoto Για το Bitcoin ήταν ή αυτό που αποτελεί την «πραγματική» ή «αληθινή» εκδοχή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και των πινάκων μηνυμάτων με σκουπίδια Bitcoin. Επιχειρήματα που μοιάζουν περισσότερο με θρησκευτικό φονταμενταλισμό ή μαρξιστική-λενινιστική προπαγάνδα έχουν γίνει βάσεις για αιτιολογημένη συζήτηση.
Έχουν αναπτυχθεί νέα κρυπτονομίσματα για τη δημιουργία «ψηφιακών κοινοπολιτειών» και για την άμεση ψηφοφορία για αλλαγές πρωτοκόλλου. Μερικοί άνθρωποι ισχυρίζονται ακόμη ότι τα συστήματα που διέπουν την ανθρώπινη αλληλεπίδραση μπορούν να υπάρχουν χωρίς καμία διακυβέρνηση. Πραγματοποιείται απίστευτη έρευνα για τη διερεύνηση πιο αποτελεσματικών μηχανισμών επιβολής κανόνων, όπως η απόδειξη-του διακυβεύματος έναντι της απόδειξης εργασίας του Bitcoin, αλλά ακόμη και αυτά αφιερώνουν περισσότερο χρόνο συζητώντας πώς να τιμωρούν πιο αποτελεσματικά τους κακούς ηθοποιούς παρά τους μηχανισμούς που αποφασίζουν τι είναι ένας «κακός ηθοποιός» αρχικά. Αυτό είναι σαν να συζητάμε για τον πιο αποτελεσματικό τρόπο για να βάλουμε τους εγκληματίες στη φυλακή πριν συζητήσουμε πώς να ορίσουμε και να αποφασίσουμε τι κάνει κάποιον εγκληματία στην αρχή.
Να λες ότι η διακυβέρνηση δεν είναι καθόλου απαραίτητη ή ότι ακόμη και η επιθυμία διακυβέρνησης αντιπροσωπεύει ένα είδος παιχνίδι εξουσίας, μου φαίνεται ότι παρεξηγεί αφελώς τη φύση της ανθρωπότητας. Ακόμη και σε ένα σύστημα που διέπεται από κώδικα, αυτή η άποψη προϋποθέτει ότι υπάρχουν αντικειμενικές, τελικές αλήθειες. Το πρόβλημα όμως είναι ότι όλοι ζούμε στους δικούς μας υποκειμενικούς κόσμους με υποκειμενικές αξίες διαφορετικού βαθμού εγκυρότητας. Η διανομή των πληροφοριών δεν είναι τέλεια και η δυσπιστία μεταξύ των ομάδων είναι ένα φυσικό υποπροϊόν. Το πιο σημαντικό, κανένας άνθρωπος δεν είναι αλάνθαστος.
Επιπλέον, το να πιστεύουμε ότι δεν είναι απαραίτητη η διακυβέρνηση είναι να αγνοούμε ότι, σε αντίθεση με τον χρυσό που είναι φυσικός και αμετάβλητος, ένα κρυπτονόμισμα αποτελείται από κώδικα που μπορεί να βελτιωθεί και να καινοτομηθεί με άπειρους τρόπους. Ακόμη και το να επιλέξεις να μην καινοτομείς είναι μια ρητή, ανθρωποκεντρική επιλογή.
Αυτό είναι κάτι που οι ιδρυτές των ΗΠΑ γνώριζαν πολύ καλά στη διαμόρφωση ενός συντάγματος-την ικανότητα της ανθρωπότητας να εξελίσσεται με απρόβλεπτους τρόπους. Δημιούργησαν λοιπόν, όσο ατελή κι αν ασκηθεί, ένα σύστημα βασισμένο σε πανανθρώπινες και διαχρονικές αξίες. Σύμφωνα με τα λόγια του Κάλβιν Κούλιτζ:
«Σχετικά με τη Διακήρυξη υπάρχει μια οριστικότητα που είναι εξαιρετικά ξεκούραστη… Αν όλοι οι άνθρωποι δημιουργηθούν ίσοι, αυτό είναι οριστικό. Εάν οι κυβερνήσεις αντλούν τις δίκαιες εξουσίες τους από τη συναίνεση των κυβερνώμενων, αυτό είναι οριστικό. Καμία πρόοδος, καμία πρόοδος δεν μπορεί να γίνει πέρα από αυτές τις προτάσεις. Αν κάποιος θέλει να αρνηθεί την αλήθεια ή την ορθότητά τους, η μόνη κατεύθυνση προς την οποία μπορεί να προχωρήσει ιστορικά δεν είναι προς τα εμπρός, αλλά προς τα πίσω προς την εποχή που δεν υπήρχε ισότητα, δικαιώματα του ατόμου, κυριαρχία του λαού. p>
Λόγω αυτών των αμετάβλητων νόμων της φύσης, όχι μόνο είναι απαραίτητη κάποια μορφή διακυβέρνησης, αλλά είναι και αναπόφευκτη. Το να αγνοούμε αυτά τα γεγονότα, ειδικά σε ένα σύστημα τόσο περίπλοκο και ανατρεπτικό όπως ένα κρυπτονόμισμα, δεν είναι μόνο αφελές αλλά, όπως θα εξηγήσω παρακάτω, είναι επίσης επικίνδυνο.
Τι είναι η «Καλή Διακυβέρνηση;»
Εάν μπορούμε να συμφωνήσουμε σε αυτό, τότε το επόμενο ερώτημα είναι εάν θα προκύψει κάποια μορφή διακυβέρνησης, πώς θα οικοδομήσουμε ένα σύστημα που μπορεί να ωφελήσει περισσότερο αυτούς που προορίζεται να υπηρετήσει και τελικά να προστατευτεί από την τυραννία; Αυτό είναι όπου νομίζω ότι η ποιότητα του διαλόγου στην κοινότητα των κρυπτονομισμάτων έχει πέσει περισσότερο.
Το πρόβλημα κατά τη γνώμη μου πηγάζει από τους τομείς εξειδίκευσης από τους οποίους προέρχονται οι ηγέτες μας. Ενώ οι ηγέτες του Διαφωτισμού κυμαίνονταν από φιλόσοφους έως δικηγόρους, πολιτικούς, θρησκευτικούς ηγέτες, οικονομολόγους έως ιδιοκτήτες γης και ακόμη και τουλάχιστον έναν επιχειρηματία/επιστήμονα (Benjamin Franklin), οι περισσότεροι σχεδιαστές κρυπτονομισμάτων και επιρροές σήμερα είναι είτε κυρίως μηχανικοί είτε επιχειρηματίες (ή απλώς γελοιοποιοί). Όταν οι πρώτοι ασχολούνταν πρωτίστως με φιλοσοφικά και αντικειμενικά ζητήματα όπως η φύση της ανθρωπότητας, η διατήρηση της ελευθερίας και η φύση του λόγου και του συμβιβασμού, οι δεύτεροι, δικαιολογημένα στις αντίστοιχες σφαίρες τους, ενδιαφέρονται περισσότερο για τον πολύ πιο υποκειμενικό κόσμο. τη μονομερή λήψη αποφάσεων για το καλό του έργου ή της επιχείρησής τους. Είναι εκείνοι που θέλουν να εκτελέσουν την πιο αποτελεσματική και αποτελεσματική λύση με δεδομένο ένα συγκεκριμένο πρόβλημα, μια εντελώς υποκειμενική άσκηση.
«Μην εμπιστεύεστε τους πρίγκιπες». — Ψαλμός 146:3
Ενώ η υπογραφή της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας είναι αυτό που προσελκύει περισσότερο την προσοχή μας σήμερα, συχνά παραβλέπεται πόση δουλειά, σκέψη και επανάληψη πραγματικά καταβλήθηκε για το σχεδιασμό ενός κυβέρνηση, από και για τον λαό. Η διαδικασία περιλάμβανε το Κονγκρέσο του Άλμπανι το 1754, τρία Ηπειρωτικά Συνέδρια, συμπεριλαμβανομένης της ψήφισης των Καταστατικών της Συνομοσπονδίας, και τέλος στη Συνταγματική Συνέλευση και την επικύρωση του Συντάγματος των Ηνωμένων Πολιτειών (το οποίο αντικατέστησε την, μέχρι τότε, χρεοκοπημένη και δυσλειτουργική κυβέρνηση σύμφωνα με τα Άρθρα της Συνομοσπονδίας). Τίποτα από αυτά δεν αγγίζει καν τις συνεισφορές που έγιναν τον προηγούμενο αιώνα από φιλοσόφους του Διαφωτισμού, συμπεριλαμβανομένων των Smith, Locke, Paine, Hume, Rousseau, Kant, Bacon και πολλών άλλων.
Ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα μέρη του Η συζήτηση μεταξύ των ιδρυτών των Ηνωμένων Πολιτειών επικεντρώθηκε γύρω από το πώς να διαφυλάσσεται καλύτερα η ελευθερία του ατόμου από τυχόν επίδοξους επιτιθέμενους (τόσο εσωτερικούς όσο και εξωτερικούς) ενώ ταυτόχρονα επιτρέπει στην κυβέρνηση να εκτελεί τις πρωταρχικές της λειτουργίες.
Πρώτα και κύρια έπρεπε να προστατευτούν από ξένους εισβολείς και εγχώριες εξεγέρσεις (ευπάθειες που δεν υφίστανται επίσης τα κρυπτονομίσματα). Αυτό θα απαιτούσε έναν ορισμένο βαθμό συντονισμού μεταξύ και μεταξύ των κρατών και των πολιτών τους. Με μια κυβέρνηση ικανή να αποκρούσει αυτές τις απειλές, η επόμενη προτεραιότητα ήταν πώς να συγκεντρωθεί ένα τέτοιο σώμα, ενώ ταυτόχρονα να αποτραπεί από το να παραβιάσει τις ίδιες τις ελευθερίες για τις οποίες δημιουργήθηκε για να προστατεύει εξαρχής. Όπως είπε ο Thomas Jefferson:
“Η φυσική πρόοδος των πραγμάτων είναι να υποχωρεί η ελευθερία και να κερδίζει έδαφος η κυβέρνηση.”
Τώρα, ενώ σίγουρα θα μπορούσατε να τα καταφέρετε. ένας βάσιμος ισχυρισμός ότι το αμερικανικό πείραμα απέτυχε στον δεύτερο στόχο (θα υποστήριζα ότι η κεντρική αποτυχία στη σημερινή Αμερική ήταν η έλλειψη εκπαίδευσης, ιδιαίτερα η αποκεντρωμένη εκπαίδευση, η οποία ήταν ένα από τα καθοριστικά πλεονεκτήματά της ως σημειώνεται από τον Tocqueville στο Δημοκρατία στην Αμερική“, αλλά αυτό είναι θέμα για άλλη ανάρτηση!), το θέμα είναι ότι πολλά της σκέψης και της συζήτησης, επιστρέφοντας στον John Locke τον 17ο αιώνα, δημιούργησε ένα σύστημα διακυβέρνησης που ξεκίνησε από την υπόθεση ότι η εξουσία ήταν διαφθορά. Σχεδιάστηκε με την αναγνώριση ότι η χρηστή διακυβέρνηση ήταν απαραίτητη (και ελλείψει της η τυραννική διακυβέρνηση θα κάλυπτε το κενό), ότι θα χρειαζόταν την ικανότητα να αλλάξει και να προσαρμοστεί, ότι δεν ήταν απλώς δυνατό αλλά πιθανό να ληφθούν λανθασμένες αποφάσεις ( ακόμη και από τους «σωστούς» ανθρώπους) και ότι η δομή της εξουσίας σε οποιαδήποτε μορφή πρέπει πάντα να ξεκινά από μια υπόθεση δυσπιστίας.
Ένα από τα καλύτερα μέρη για να αποκτήσετε μια εικόνα για το περιεχόμενο αυτής της συζήτησης είναι το Φεντεραλιστικά έγγραφα. Μια συλλογή 85 δοκιμίων που γράφτηκαν κυρίως από τον Alexander Hamilton με συνεισφορές από τους James Madison και John Jay που δημοσιεύτηκαν μεταξύ 1787-88, τα Federalist Papers αντιπροσωπεύουν μια από τις πιο εμπεριστατωμένες δημόσιες υπερασπιστές του σχεδιασμού του Συντάγματος των Ηνωμένων Πολιτειών. Οι ερωτήσεις που τέθηκαν και νομίζω ότι είναι πιο σχετικές με τον κόσμο της διακυβέρνησης κρυπτονομισμάτων σχετίζονται με τη φύση της εξουσίας και την επιρροή της φατρίας.
Ο κατάλογος των ανησυχιών τους περιελάμβανε:
Misguided Faith. Ότι η εξουσία θα ήταν στα χέρια εκείνων με καλές προθέσεις
«Είναι μάταιο να λέμε ότι οι πεφωτισμένοι πολιτικοί θα είναι σε θέση να προσαρμόσουν αυτά τα συγκρουόμενα συμφέροντα και να τα καταστήσουν όλα υποταγμένα στο δημόσιο καλό. Οι πεφωτισμένοι πολιτικοί δεν θα είναι πάντα στο τιμόνι» — Τζέιμς Μάντισον, Φεντεραλιστής #10: «Η χρησιμότητα της Ένωσης ως διασφάλιση κατά της εγχώριας παράταξης και της εξέγερσης»
Η τυραννία της πλειοψηφίας
«Η πλειοψηφία, έχοντας τέτοιο πάθος ή ενδιαφέρον, πρέπει να καταστεί ανίκανη, λόγω του αριθμού και της τοπικής κατάστασής της, να συντονίσει και να εφαρμόσει σχέδια καταπίεσης». — Μάντισον, Φεντεραλιστής #10
«Έχει παρατηρηθεί ότι μια καθαρή δημοκρατία, αν ήταν εφικτή, θα ήταν η πιο τέλεια κυβέρνηση. Η εμπειρία έχει αποδείξει ότι καμία θέση δεν είναι πιο ψευδής από αυτή. Οι αρχαίες δημοκρατίες στις οποίες συζήτησαν οι ίδιοι οι άνθρωποι δεν είχαν ποτέ ένα καλό χαρακτηριστικό της διακυβέρνησης. Ο ίδιος ο χαρακτήρας τους ήταν η τυραννία. η παραμόρφωση της σιλουέτας τους». — Hamilton, Speech in New York (21 Ιουνίου 1788)
Factions
«Από μια φατρία, καταλαβαίνω έναν αριθμό πολιτών, είτε πρόκειται για πλειοψηφία ή μειοψηφία του συνόλου, που ενώνονται και ενεργοποιούνται από κάποια κοινή παρόρμηση πάθους ή συμφέροντος, που στρέφεται στα δικαιώματα άλλων πολιτών ή στα μόνιμα και συνολικά συμφέροντα της κοινότητας.
…
«Άνθρωποι με πλασματική ιδιοσυγκρασία, τοπικές προκαταλήψεις ή απαίσια σχέδια, μπορούν, με δολοπλοκίες, με διαφθορά ή με άλλα μέσα, να αποκτήσουν πρώτα τα δικαιώματα ψήφου και μετά προδίδουν τα συμφέροντα του λαού». — Μάντισον, Φεντεραλιστής #10
Αυτοί που είναι στην εξουσία
«Η αλήθεια είναι ότι όλοι οι άνθρωποι που έχουν εξουσία θα πρέπει να είναι άξιοι εμπιστοσύνης». — James Madison
Και η πιο αξιοσημείωτη προειδοποίηση στο μυαλό μου λόγω της φυσικής ανθρώπινης τάσης μας να πέφτουμε θύματα της γοητείας του πατερναλισμού:
Όσοι βρίσκονται σε θέσεις εξουσίας Have Already The Trust Of The People
«Γιατί είναι μια αλήθεια, την οποία έχει επιβεβαιώσει η εμπειρία των αιώνων, ότι οι άνθρωποι βρίσκονται πάντα σε μεγαλύτερο κίνδυνο όταν τα μέσα για να πληγούν τα δικαιώματά τους βρίσκονται στο κατοχή εκείνων για τους οποίους τρέφουν τις λιγότερες υποψίες». — Alexander Hamilton (The Federalist Papers #25)
Αυτό που συνδέει όλα αυτά τα σημεία είναι ότι όλα υπογραμμίζουν μια δυσπιστία για την εξουσία σε οποιαδήποτε μορφή, παρόλο που πολλοί από αυτούς τους ίδιους ανθρώπους θα ήταν σύντομα σε θέση να ασκήσουν τη δύναμη που είχαν επί του παρόντος μειονέκτημα (πέντε από τους ιδρυτές θα γίνονταν αργότερα πρόεδρος).
Δυσπιστούσαν την εξουσία στα χέρια ενός εγωιστή τυράννου και σε αυτά ενός με αλτρουιστικές προθέσεις.
Δυσπιστούσαν την κυριαρχία της πλειοψηφίας και της μειοψηφίας.
Δυσπιστεύονταν τις φατρίες και δεν εμπιστεύονταν τους βασιλιάδες φιλοσόφους.
Αποδέξτε τον συμβιβασμό, εκτιμήστε το κλείδωμα
Αν αναγνωρίσουμε ότι το σημείο ενός κρυπτονομίσματος ή τουλάχιστον το σημείο. κάποιου του οποίου ο στόχος είναι να είναι ένα παγκόσμιο και κατανεμημένο σύστημα πληρωμών (ή παγκόσμιος υπολογιστής), είναι να δημιουργήσει κάποιο σύστημα που να περιλαμβάνει ανθρώπους με ένα ευρύ φάσμα κινήτρων και διαφορετικών ενδιαφερόντων, και αν παραδεχτούμε περαιτέρω ότι η μηχανική συχνά περιλαμβάνει την υποκειμενική πρακτική μετρώντας τις ανταλλαγές, την ασφάλεια έναντι της ταχύτητας, τη μνήμη έναντι της απόδοσης, το βάθος έναντι του εύρους υιοθέτησης κ.λπ., τότε πρέπει να λάβετε υπόψη ότι πρέπει να υπάρχει ένα κυβερνητικό σύστημα για να ενώσει αυτά τα ποικίλα και συνήθως όλα τα δικαιολογημένα συμφέροντα για να ωθήσει ολόκληρο το οικοσύστημα περαιτέρω.
«Στην αρχή της καριέρας μου ως μηχανικός, είχα μάθει ότι όλες οι αποφάσεις ήταν αντικειμενικές μέχρι να γραφτεί η πρώτη γραμμή κώδικα. Μετά από αυτό, όλες οι αποφάσεις ήταν συναισθηματικές». ― Ben Horowitz, The Hard Thing About Hard Things
Αυτό σημαίνει ότι εάν δημιουργήσετε ένα σύστημα που θα περιλαμβάνει διαφορετικές απόψεις και υποκειμενικά ενδιαφέροντα, δύο πράγματα πρέπει να ληφθούν υπόψη:
1. Η πραγματοποίηση μιας αλλαγής θα πρέπει να είναι πολύ δύσκολη.
2. Η αλλαγή στο σύστημα πρέπει να είναι δυνατή και με την υπόθεση ότι είναι απολύτως λογικό να περιμένει κανείς θετική (ή τουλάχιστον μη αρνητική) αλλαγή από μια παράταξη με την οποία διαφωνείτε. Δηλαδή, εμπιστεύεστε το σύστημα περισσότερο από τη δική σας κρίση.
Πώς εκδηλώνονται αυτά τα σημεία σε ένα σύστημα που θα πρέπει να ανταμείβει τον συμβιβασμό με σταδιακή αλλά βιώσιμη πρόοδο, προκειμένου να περιλαμβάνει και να προωθεί το πιο διαφορετικό σύνολο απόψεων και συμφερόντων, ενώ τιμωρεί επίσης την ισχυρή όπλιση με αδιέξοδο, ακόμα κι αν η «καθαρή» πρόοδος που προτείνεται μπορεί να φαίνεται ότι είναι ο καλύτερος τρόπος για να προχωρήσουμε.
Ενώ ο Μάντισον πράγματι προειδοποιεί για την καταστροφικότητα της φατρίας, στην πραγματικότητα, ο Φεντεραλιστής Όχι.. φατρία τι είναι αέρας για να πυροβολήσει, ένα τρόφιμο χωρίς το οποίο λήγει αμέσως. Αλλά δεν θα μπορούσε να είναι λιγότερο ανοησία η κατάργηση της ελευθερίας, η οποία είναι απαραίτητη για την πολιτική ζωή, επειδή τρέφει τη φατρία, από ό,τι θα ήταν να ευχηθούμε τον αφανισμό του αέρα, που είναι απαραίτητος για τη ζωή των ζώων, επειδή εκλύει την καταστροφική δράση του. ”
Αυτό σημαίνει ότι η διαφωνία πρέπει να γίνει αποδεκτή ως πραγματικότητα της ζωής και επομένως ένα σωστό σύστημα διακυβέρνησης πρέπει να έχει ενσωματώσει σε αυτήν την κατανόηση ότι θα προκύψουν φατρίες και ότι τα αποτελέσματά της πρέπει να απορροφάται αν πρόκειται να αντέξει το σύστημα.
Πράγματι, ο Madison ξεκινά αυτήν την ενότητα επισημαίνοντας ότι «[t]υπάρχουν δύο μέθοδοι για να θεραπεύσουμε τις ατασθαλίες της φατρίας: η μία, αφαιρώντας τις αιτίες της. το άλλο, ελέγχοντας τα αποτελέσματά του». Αργότερα μόνο για να εξηγήσει ότι η πρώτη θεραπεία είναι «άσοφη» ενώ η τελευταία είναι «ανέφικτη» για την προαγωγή της ελευθερίας. Ο Μάντισον συνεχίζει (η υπογράμμιση δική μου):
«Όσο η λογική του ανθρώπου συνεχίζει να λάθη και είναι ελεύθερος να την ασκήσει, θα διαμορφώνονται διαφορετικές απόψεις. Όσο υπάρχει η σύνδεση μεταξύ της λογικής του και της αγάπης του για τον εαυτό του, οι απόψεις και τα πάθη του θα έχουν αμοιβαία επιρροή το ένα στο άλλο.»
Το δεύτερο μέρος αυτού του συνόλου άρθρων συνεχίζει με το εξής:”Τι σχέση έχουν όλα αυτά με το κρυπτονομίσματα;”
Αυτή είναι μια επισκέπτης ανάρτηση από τον Buck O Perley. Οι απόψεις που εκφράζονται είναι εξ ολοκλήρου δικές τους και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα εκείνες της BTC Inc ή του περιοδικού Bitcoin.
