All Things IT

Βεβαίως, υπάρχουν μικρές διαφορές μεταξύ των επισκέψεων, αλλά δεν βοηθά με την αίσθηση του déjà vu. Θα ήταν ένα πράγμα αν επέστρεφα σε μια περιοχή που είχα επισκεφτεί προηγουμένως πολύ αργότερα στην περιπέτειά μου, αλλά το να επιστρέψω αμέσως μετά την ολοκλήρωση μιας ωριαίας διαδρομής στη σκηνή θολώνει πραγματικά τις γραμμές μεταξύ των κεφαλαίων, κάνοντάς τους να αισθάνονται σαν να είναι. είναι πολύ περισσότερο από ό,τι είναι στην πραγματικότητα. Και αυτό δεν σημαίνει τίποτα για το πόσες φορές θα ξαναεπισκεφτείτε μέρη αυτών των σταδίων για κάθε μεμονωμένη παράπλευρη αναζήτηση που ξεκλειδώνετε.

Πιθανώς θα ήταν καλύτερα αν κάποιο από αυτά τα επίπεδα ήταν συναρπαστικά μέρη για να βρεθείτε σε αυτά τα επίπεδα. Αλλά δεν είναι. Είναι απλά μεγάλα, γραμμικά, κυρίως καφέ και γκρίζα μονοπάτια που σας οδηγούν από τη μια συνάντηση εχθρού στην άλλη. Δεν υπάρχει δραματική αρχιτεκτονική για να θαυμάσετε ή κρυμμένα μονοπάτια που βοηθούν στην αφήγηση της ιστορίας αυτού του ετοιμοθάνατου κόσμου. Σχεδόν απλώς σε διοχετεύει από τον αγώνα σε έναν αγώνα με μια ελάχιστη εξερεύνηση που χρειάζεται για να βρεις σεντούκια και τα Κούφια Άνθη που σου δίνουν την παραμικρή ματιά στις ζωές εκείνων που έχουν περάσει στη μετά θάνατον ζωή.

Μου δίνεις πεταλούδες, αλλά δεν τις χρειάζομαι πραγματικά

Στην πραγματικότητα, αυτά τα επίπεδα είναι τόσο βασικά στην ιδέα και τη διάταξή τους, που στην πραγματικότητα αναιρούν τον σκοπό ενός από τους μηχανισμούς του παιχνιδιού. Ανάλογα με το κεφάλαιο που παίζετε, θα σας ανατεθεί να βρείτε μερικά αναμνηστικά για κάθε ένα από τα Einherjar που ξεκλειδώνετε. Κρατώντας πατημένα τα κουμπιά R3 και L3 θα εμφανιστούν μικρές πεταλούδες που θα σας οδηγήσουν στο επόμενο αναμνηστικό που χρειάζεστε. Στον πρώτο χάρτη, με την άβολη διάταξη μιας μικρής πόλης όπου όλα τα κτίρια φαίνονται ίδια, αυτό είναι απαραίτητο γιατί είναι τόσο εύκολο να χαθείς. Αλλά λόγω του πόσο γραμμικά είναι τα υπόλοιπα στάδια, δεν χρειάζεται να χρησιμοποιήσετε αυτήν τη δυνατότητα πέρα ​​από το κεφάλαιο 2. Κάθε αναμνηστικό που χρειάζεστε για τα άλλα τρία Einherjar βρίσκεται εύκολα στη μοναδική διαδρομή που επιτρέπεται να διανύσετε σε κάθε επίπεδο. Είναι δύσκολο να μην αναρωτηθεί κανείς αν οι πεταλούδες προστέθηκαν μόνο επειδή οι δοκιμαστές παιχνιδιών κολλούσαν συνεχώς αναζητώντας όλα τα σκουπίδια του Einherjar Eygon.

Αυτό δεν θα ήταν πρόβλημα εάν η καλλιτεχνική κατεύθυνση για αυτό το παιχνίδι επέτρεπε μια πιο ξεχωριστή-όμορφος κόσμος. Ομολογουμένως, υπάρχει μια ενδιαφέρουσα σύγκρουση στυλ τέχνης που κάνει το Valkyrie Elysium να ξεχωρίζει στο σημερινό τοπίο gaming. Αλλά μόνο και μόνο επειδή είναι μοναδικό δεν σημαίνει ότι είναι καλό και πολλές περιοχές στις οποίες θα τολμήσετε είναι αρκετά συγκινητικές όταν η απέραντη όψη τους καλύπτεται από την ομίχλη στο βάθος.

Αυτό είναι το τραγούδι για τη μάχη μου

h2>

Τέλος, ας δούμε τη μάχη. Έχω δει ανθρώπους στο διαδίκτυο να λένε ότι είναι η σωτήρια χάρη αυτού του παιχνιδιού. Επιφανειακά, η μάχη στο Valkyrie Elysium φαίνεται ότι θα μπορούσε να είναι ένας από αυτούς τους περίπλοκους, εύκολους στην εκμάθηση-δύσκολα στην εξοικείωση με τους τύπους ρυθμίσεων. Αλλά όταν πραγματικά έσκαψα το παιχνίδι και ξεκλείδωσα περισσότερο από το οπλοστάσιο της Valkyrie, διαπίστωσα ότι πραγματικά δεν εξελίσσεται πέρα ​​από ένα απλό hack’n’slash με δύο κουμπιά, παρά το γεγονός ότι όλα έχουν μπει στο μείγμα.

Γιατί. το μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού, θα έχετε στη διάθεσή σας μερικές βασικές επιθέσεις. Η Valkyrie μπορεί να εξοπλίσει δύο όπλα ανά πάσα στιγμή, έως και τέσσερις επιθέσεις «Θεϊκών Τεχνών» (μαγικές) και τα τέσσερα Einherjar της. Η τυπική συνάντηση εχθρού θα σας δει να χρησιμοποιείτε και τα τρία μαζί. Καθώς όλοι οι εχθροί έχουν μια στοιχειώδη αδυναμία που εμφανίζεται ξεκάθαρα όταν τους κλειδώνετε, ο πιο αποτελεσματικός τρόπος σε κάθε μάχη είναι να χρησιμοποιήσετε το Arts ή ένα Einherjar για να επιτεθείτε σε έναν εχθρό με όποιο στοιχείο είναι αδύναμο μέχρι να εισέλθουν στη φάση της συντριβής όπου μπορείτε να μειώσετε γρήγορα τη γραμμή υγείας τους με το melee όπλο σας. Ανεξάρτητα από το είδος της κατάστασης μάχης που βρίσκεστε, αυτή θα είναι πάντα η καλύτερη στρατηγική για να το ξεπεράσετε.

Θεωρητικά, φαίνεται ότι θα μπορούσε να είναι ένα βαθύ και ικανοποιητικό σύστημα για εκμάθηση. Αλλά στην πράξη, οι μάχες που έχετε στο κεφάλαιο ένατο δεν διαφέρουν τόσο πολύ από αυτές που έχετε στο κεφάλαιο δύο. Παρά την εισαγωγή νέων τύπων εχθρών και ένα ευρύ φάσμα στοιχειωδών αδυναμιών που πρέπει να ληφθούν υπόψη, η μάχη της Valkyrie Elysium είναι πολύ βασική για να είναι τόσο ελκυστική. Η σύνθετη φόρμουλα με δύο κουμπιά απλά δεν μου το έκανε εδώ. Ακόμη και όταν σκεφτόμαστε τον μηχανικό Soul Chain, ο οποίος αφήνει τη Valkyrie να περνάει με φερμουάρ στο πεδίο της μάχης για να επιτεθεί στους εχθρούς και να συνεχίσει να αναπτύσσεται ο συνδυασμός της, δεν υπήρχε ούτε μια στιγμή σε αυτό το παιχνίδι που να σκέφτηκα ότι το διασκέδαζα. Η μάχη είναι πιο ρουτίνα από οτιδήποτε άλλο, ακόμα και όταν έβρισκα νέες κινήσεις και Τέχνες για να χρησιμοποιήσει ο ήρωάς μου στη μάχη.

Το Valkyrie έχει τρία δέντρα δεξιοτήτων που θα ξεκλειδώσετε χρησιμοποιώντας πολύτιμους λίθους που συλλέγονται σε κάθε στάδιο. Καθώς κατεβαίνετε κάθε δέντρο, θα ξεκλειδώσει αρκετούς τρόπους για να καλέσει αυτόματα το Einherjar της κατά τη διάρκεια της μάχης που ξεπερνά οποιαδήποτε μικρή δυσκολία εκεί. Οι Einherjar μεγαλώνουν σε δύναμη κάθε φορά που τους καλούν, και ανακάλυψα ότι η ομάδα μου ήταν σε μεγάλο βαθμό εξουθενωμένη για ό,τι γκρίνια πάλευα μέχρι να φτάσω στα δύο τελευταία κεφάλαια του παιχνιδιού. Πέρασα τις περισσότερες από τις μάχες μου, σταματώντας μόνο τη συνεχή μου επίθεση για να μπω στο μενού για να μπορέσω να αλλάξω τις Θείες Τέχνες. Υπάρχουν πολλές στοιχειώδεις αδυναμίες που πρέπει να παρακολουθώ εδώ και ξόδεψα πολύ περισσότερο χρόνο από ό,τι θα ήθελα να ανταλλάξω τις Τέχνες στην οθόνη παύσης.

Υπάρχουν πολλά περισσότερα με τα οποία θα μπορούσα να άρπαξω. αυτό το παιχνίδι, αλλά ειλικρινά δεν έχω πια μέσα μου να είμαι τόσο αρνητικός. Παρά το κλισέ του θυμωμένου κριτή βιντεοπαιχνιδιών που «δεν του αρέσουν καν τα βιντεοπαιχνίδια», δεν είναι τόσο διασκεδαστικό να γκρεμίζεις τη δουλειά ανθρώπων που δεν έχουν κάνει τίποτα καταστροφικά λάθος. Επειδή δεν υπάρχει τίποτα για το Valkyrie Elysium που να είναι εντελώς κακό ή σπασμένο. Απλώς η εμπειρία στο σύνολό της είναι τρομερά βαρετή.

[Αυτή η κριτική βασίζεται σε μια έκδοση λιανικής του παιχνιδιού που παρέχεται από τον εκδότη.]