lite-youtube {background-color:#000;position:relative;display:block;contain:content;background-position:center center;background-size:cover;cursor:pointer;max-width:720px}lite-youtube::before{content:”;display:block;position:absolute;top:0;background-image:url( + kBq/RWAlnQyyazA4aoAB4FsBSA/bFjuF1EOL7VbrIrBuusmrt4ZZORfb6ehbWdnRHEIiITaEUKa5EJqUakRSaEYBJSCY2dEstQY7AuxahwXFrvZmWl2rh4JZ07z9dLtesfNj5q0FU3A5ObbwAAAABJRU5ErkJggg==), t pozycji: góra, t-powtarzania:-x; wysokość: 60 pikseli, wyściółka, u dołu: 50 pikseli; szerokość: 100%; przejście Wszystkie.2s cubic-bezier(0,0,.2,1)}lite-youtube::after{content:””;display:block;padding-bottom: calc(100%/(16/9))}lite-youtube>iframe{ width:100%;height:100%;position:absolute;top:0;left:0;border:0}lite-youtube>.lty-playbtn{width:68px;height:48px;position:absolute;cursor:pointer ;transformacja:translate3d(-50 %,-50%,0);top:50%;left:50%;z-index:1;background-color:transparent;background-image:url(data:image/svg+xml;utf8,);filtr:grayscale(100%);transition:filter.1s cubic-bezier(0,0,.2,1);border:none}lite-youtube:hover>.lty-playbtn,lite-youtube.lty-playbtn:focus {filter:none}lite-youtube.lyt-activated{cursor:unset}lite-youtube.lyt-activated::before,lite-youtube.lyt-activated>.lty-playbtn{przezroczystość:0;pointer-events:brak }.lyt-visually-hidden{clip:rect(0 0 0 0);clip-path:inset(50%);height:1px;overflow:hidden;position:absolute;white-space:nowrap;width:1px}
Możesz nie słyszeć niczego w kosmosie, ale NASA umożliwia to abyśmy faktycznie „słyszeli” przestrzeń. Jest to możliwe dzięki wykorzystaniu „sonifikacji”, które są ścieżkami dźwiękowymi bez mowy, które pozwalają nam na słyszalną ocenę ilościową danych, a ta mgławica brzmi niesamowicie fajnie.
Mgławica, którą NASA przedstawiła w tym filmie, to NGC 2392 , znany również jako Mgławica Eskimo. Zaczęła się formować prawie 10 000 lat temu i składa się z podwójnych eliptycznych płatów materii wydmuchiwanych zarówno z góry, jak i spodu umierającej gwiazdy, podobnej wielkości do naszego Słońca. NGC 2392 została po raz pierwszy zauważona przez Williama Herschela w 1787 roku i znajduje się w odległości około 5000 lat świetlnych w Konstelacja Bliźniąt.
To nie jest pierwszy obiekt w kosmosie, dla którego NASA stworzyła pejzaż dźwiękowy. Projekt sonifikacji danych NASA stworzył już pejzaże dźwiękowe dla innych galaktyk i czarnych dziur. A teraz NGC 2392 to jej najnowszy wpis. Posłuchaj tego filmu:
Odtwórz wideo
W filmie widzimy obraz skanowany zgodnie z ruchem wskazówek zegara, podobnie jak w przypadku radaru omiatającego. Aby stworzyć pejzaż dźwiękowy, NASA zatrudniła astrofizyka Matta Russois i muzyka Andrew Santaguidę. Obaj przyporządkowali promień do serii tonów, które grają, gdy pasek przesuwa się wokół mgławicy.
Dwóch przypisało światło dalej od jądra do wyższych tonów. Możemy usłyszeć zewnętrzny pierścień powłoki mgławicy – a dokładniej kulistą warstwę zjonizowanego gazu – jako wznoszący się i opadający ton. Możemy również usłyszeć głośniejsze tomy jasnych kolców wyrzucanych na zewnątrz ze środka mgławicy.
Rezultat? Naprawdę jedyny w swoim rodzaju, a jednocześnie niesamowity i eteryczny dźwięk. Czy to kosmici? Czy to coś przerażającego z gry wideo? Czy to eksperymentalny zespół z lat 80-tych? Nikt nie wie.
Wiemy tylko, że jest super fajny i nie możemy się doczekać, aż Pink Floyd, Kraftwerk czy Radiohead zrobią z niego piosenkę, albo Mulder i Scully dadzą nam sensację. W międzyczasie chwyć słuchawki, podkręć głośność do 11 i ciesz się tym wyjątkowym sposobem odkrywania naszego wszechświata.
przez Nerdysta
