Bash brzmi jak dziwna nazwa interfejsu wiersza poleceń, który wita użytkowników logujących się do dowolnej dystrybucji Linuksa. Czym właściwie jest Bash? Do czego możesz go użyć? Dowiedzmy Się.
Chociaż Bash jest zwykle kojarzony z Linuksem, możesz go również używać w systemie Windows. macOS zawiera już Bash, chociaż zmienił domyślną powłokę na Zsh – zaawansowaną wersję Bash z kilkoma dodatkowymi funkcjami.
Spis treści
Co to jest powłoka?
Termin powłoka Bash jest często używany, ale czym właściwie jest powłoka? Dlaczego jest potrzebny? I dlaczego Bash wydaje się być jedyną dostępną powłoką?
Nowoczesne systemy operacyjne z intuicyjnym graficznym interfejsem użytkownika sprawiają, że korzystanie z komputera wydaje się łatwe. Ale we wczesnych latach komputerów mówienie systemowi, co ma robić, nie było takie proste.
Programiści musieli znać niskopoziomowe szczegóły systemu, dla którego kodowali, i ręcznie instruować każdy element sprzętu. Systemy operacyjne zostały zaprojektowane w celu wypełnienia tej luki, ale jak poinstruować sam system operacyjny?
Wejdź do powłoki. Najbardziej zewnętrzna warstwa systemu operacyjnego została zaprojektowana jako interaktywne środowisko udostępniające wszystkie funkcje komputera w prostym interfejsie. Ta powłoka była najdalszą częścią, w którą użytkownik komputera musiał się zagłębić, ponieważ zawierała wszystkie polecenia wymagane do obsługi systemu.
Ponowny Bourne: jak powstał Bash
Powszechnym nieporozumieniem jest to, że Bash został stworzony przez Linusa Torvaldsa dla systemu operacyjnego Linux. W rzeczywistości Bash został po prostu przeniesiony do Linuksa i był już używany w swoim poprzedniku, Uniksie.
Pod wieloma względami Unix jest miejscem, w którym wszystko się zaczęło dla nowoczesnych systemów operacyjnych. Usunął znaczną część zawiłej złożoności, która nękała wczesne implementacje systemu operacyjnego, prezentując funkcje komputera w stosunkowo prostym interfejsie tekstowym.
Oczywiście sam Unix zapożyczył większość swoich pomysłów od Multics, w tym koncepcję powłoki. Ale to Unix faktycznie spopularyzował tę technikę, a Thompson Shell został wprowadzony wraz z pierwszą wersją.
Jednak jego funkcjonalność była dość ograniczona i wielu programistów zmodyfikowało powłokę, aby uczynić ją bardziej przyjazną dla skryptów. Bourne Shell był oficjalnym zamiennikiem powłoki Unix, dodając obsługę skryptów powłoki.
Powłoka Bourne Again została wydana znacznie później, oferując dalsze ulepszenia jej możliwości tworzenia skryptów i przekształcając ją w bezpłatną powłokę z licencją GNU o otwartym kodzie źródłowym, z której może korzystać każdy system operacyjny. I szybko został przyjęty przez Linuksa, stając się domyślną powłoką dla różnych dystrybucji.
Ale co potrafi Bash?
Bash jest w zasadzie pełnoprawnym środowiskiem skryptowym z pełnym dostępem do systemu Linux. Od zarządzania plikami po uruchamianie aplikacji, możesz wykonywać każde zadanie komputerowe za pomocą poleceń Bash.
Dla większości użytkowników Linuksa przekłada się to tylko na ręczne polecenia powłoki. W końcu głównym celem Bash jest służenie jako interfejs do systemu operacyjnego.
I jest całkiem sporo tych wbudowanych poleceń. Możesz zarządzać własnością plików za pomocą chown, konfigurować ustawienia sieciowe za pomocą ifconfig, lokalizować katalogi za pomocą find-lista jest długa.
Ale Bash nie istniałby, gdyby polecenia Linuksa były wszystkim, czym interesowali się użytkownicy. Nie, prawdziwa moc powłoki Linuksa leży w skryptach.
Znaczenie skryptów
Idea skryptów poleceń jest prosta. Zamiast ręcznie wprowadzać wszystkie polecenia, które system ma wykonać jeden po drugim, zapisujesz je w pliku tekstowym, który można uruchomić na żądanie.
To zmienia interfejs powłoki w coś w rodzaju języka programowania, umożliwiając użytkownikom zautomatyzowanie dowolnej czynności w postaci skryptu wielokrotnego użytku. Oczywiście idzie to dalej, ponieważ każdy język programowania oprócz możliwości zapisywania kodu potrzebuje takich rzeczy jak zmienne i funkcje.
A Bash ma wszystkie te funkcje. Właśnie dlatego powłoka – i do pewnego stopnia ogólnie Linux – jest tak popularna do zarządzania serwerami i systemami komercyjnymi.
Użytkownik domowy może to zrobić, klikając kilka przycisków, ale administrator systemu musi mieć możliwość zdalnego wykonywania dowolnej czynności na dużej liczbie komputerów. Skrypty Bash umożliwiają tego rodzaju zautomatyzowane zarządzanie systemem.
Przyjrzyj się na przykład naszemu przewodnikowi dotyczącemu zmiany nazw plików i folderów w systemie Linux. Poradnik ilustruje obie metody – GUI i skrypt. Jak widać, metoda skryptowa jest znacznie bardziej skalowalna, gdy w grę wchodzi duża liczba plików.
Pierwsze kroki z Bashem
Dobrą rzeczą w Bash jest to, że nie ogranicza się on tylko do Linuksa. Możesz teraz zainstalować Linuksa w systemie Windows za pośrednictwem podsystemu Windows dla systemu Linux (WSL), który jest domyślnie dostarczany z Bash.
Oznacza to, że możesz zacząć eksperymentować z Bash bez konieczności całkowitego przełączania się na Linuksa. Nawet jeśli jesteś zwykłym użytkownikiem, który nie zamierza pracować z serwerami Linux, interesujące możliwości powłoki Bash mogą ci się przydać.
Nie chodzi o to, że Bash jest jedyną opcją automatyzacji zadań obliczeniowych. PowerShell to podobny interfejs, który działa w systemie Windows – oczywiście poza tym, czym można zarządzać za pomocą wiersza polecenia.
